/> Je zal het maar hebben!: Liever een gebroken been

Over mij

Mijn foto
'Openheid leidt tot begrip' is mijn motto! Daarom deel ik ook hier de ervaringen gevoelens die ik heb als psychisch kwetsbaar persoon op weg naar herstel. Ik heb deze weg al voor een groot deel afgelegd, maar de reis is nog niet afgelopen.

dinsdag 7 juli 2015

Liever een gebroken been

Op psychisch ziek zijn heerst nog steeds een taboe. Als je een been breekt, ziet iedereen dat. Het zit in het gips en je loopt een tijdje op krukken. Voor iedereen duidelijk wat er aan de hand is en dat het een aantal weken duurt voordat het hersteld is. Maar wanneer je zegt dat je depressief bent, vallen de meeste mensen vaak stil. Ze zien waarschijnlijk niets aan je en vinden het te 'persoonlijk' of eng om er verder naar te vragen. Het enige wat men vaak nog kan bedenken, is een goedbedoeld advies. Maar dit is voor de betrokkene vaak heel pijnlijk. 'Bekijk het eens van de positieve kant joh', of ' ga toch lekker op vakantie'. Een botbreuk herstelt hier toch ook niet sneller door. Ook geven deze adviezen vaak onbedoeld het gevoel dat je niet hard genoeg werkt aan je herstel.

Nu ik uit de kliniek ben ontslagen en weer thuis ben, krijg ik ook vaak last van deze gevoelens. Ik merk dat mijn omgeving het lastig vind om erover te praten. En ook krijg ik het gevoel dat nu alles toch weer goed is en ik niet meer moet zeuren. Ik zelf zou ook zo graag willen dat dit zo was. Maar het is nu eenmaal niet zo, het leven is voor mij nog geen groot feest. Het is net of mijn ziek zijn er niet meer mag zijn. Maar net als een gebroken been heeft mijn ziekte hersteltijd nodig. En dat heeft tijd nodig, meer dan bij een gebroken been. En zal gaan met vallen en opstaan.

Deze blog is geinspireerd op een blog die ik ergens tegen kwam. Erg leuk en leerzaam om te lezen! Kijk hier:
Liever-een-gebroken-been-wat-niemand-zegt-over-depressies-en-burnout/


Geen opmerkingen:

Een reactie posten