Twee weken geleden ben ik in Nijmegen geweest voor de langverwachte second-opinion. Daar hadden we een goed en uitvoerig gesprek met een psychologe. Er zijn 3 dingen uitgekomen:
- starten met een proefbehandeling voor mijn conversiestoornis bij Pro Persona in Nijmegen. Dit is poliklinisch en 1,5 uur per week. Ze gaan dan hypnotherapie en katalepsie toepassen. En ik ga behandeld worden door de professor doctor himself.
- de depressie moet verder in Tiel worden behandeld, maar de verwachting is dat wanneer de conversiebehandeling aanslaat dit een positief effect zal hebben op mijn depressie. Wel is het advies om naast pillen ook cognitieve gedragstherapie gericht op depressie in te zetten.
- een consult bij een professor doctor gespecialiseerd in depressie die mijn medicatie nog eens onder de loep neemt.
Daarnaast hebben de therapeuten in Tiel bedacht dat het voor mij prettig zou zijn om de PAAZ te verlaten (ze willen ook een beetje van me af, want normaal zit je daar ca 8 weken en ik nu 7 maanden!). Naar huis gaat nog niet dus is gezocht naar een tussenoplossing. Het voorstel is dat ik verhuis naar het PRC Rauwenhof (Psychiatrisch Resocialisatie Centrum), een soort begeleid wonen concept. Ik heb daar meer vrijheid. In eerste instantie vond ik dat helemaal niks, ik hoef toch niet te resocialiseren en voel me daar dan ook niet op mijn plaats. Inmiddels hebben we een intake in Rauwenhof gehad en ik bleek niet de enige met twijfels. Ook de behandelaren op Rauwenhof vinden dat ik met een hele andere doelstelling kom en twijfelen of ze mij de benodigde zorg kunnen bieden. Een besluit is dus nog niet gevallen. Op 6 augustus wordt in groot comite mijn geval besproken en zal duidelijk worden of ik daar uberhaupt mag komen.
Het leven in de PAAZ wordt ook wel steeds zwaarder voor mij. Kan weinig mensen om me heen verdragen dus trek me vaak terug. Ook is er nu officieel een ouderen kliniek. De bedoeling was 50/50. Ongeveer 10 volwassenen (60-) en 10 ouderen (60+). Inmiddels zijn er nog 2 'jongeren' en de rest is oud, varierend van 60 tot in de 80. Dit maakt het er niet leuker op.
Voorlopig zal ik het dus nog even vol moeten houden en me er doorheen moeten vechten. Het valt allemaal niet mee. Maar gelukkig heb ik nu weer mijn handbike waarmee ik Tiel onveilig maak. Maar moet het rustig aan doen, niet te hard, niet te lang, niet met te warm weer. Want mildheid, lief zijn voor mezelf en compassie zijn de sleutelwoorden.
Wordt vervolgd.
