......kunnen we de herfst niet een keertje overslaan dit jaar? ;)

Vroege vogel

De laatste tijd is mijn slaapritme ietwat verstoord. Het omgooien van mijn pillenschema heeft er niet toe geleid dat ik ´s avonds langer wakker blijf. Ik ga dus nog steeds op ´kinderbedtijd´ naar bed. Vaak ben ik daardoor vroeg wakker. Soms echt absurd vroeg (vanmorgen rond 1 uur), maar meestal rond 5 uur. Hierdoor heb ik lekker lange dagen ;) Vaak zit de onrust al in mijn lijf en ga dat er dan maar uitfietsen. Een leuke bijkomstigheid is dat je dan kunt genieten van een mooie zonsopkomst langs de Lek.

Omdat ik nog steeds niet zo goed ben in het stellen van grenzen heeft de fysio ze voor me gesteld. Ik mag nu nog maar maximaal een half uur fietsen. En dat is bar weinig voor een endorfine-verslaafde. Afkicken dus! Daarnaast moet ik na elke activiteit rust nemen en een logboek bijhouden zodat ik kan gaan inzien wat activiteiten voor effect hebben. Als mijn hoofd weer 's op hol is, kan ik tijdens het rusten wel iets doen, zoals film kijken, lezen of wat bloggen, zolang mijn lichaam maar kan herstellen. Ik heb het maar druk met al dat rusten ;) Maar er zijn nog steeds momenten op een dag dat ik slaapval omdat de nachten toch vaak kort zijn. Het komt geregeld voor dat ik niet weet wat ik tussen 12 en 16 uur heb gedaan. Ik raak dan in soort diepe slaap en slaapwandel door het huis,

Afgelopen week hebben mijn behandelaren weer onderling overlegd. Deze keer waren wij daar niet bij, zodat ze geen blad voor de mond hoefden te nemen. Alleen het laatste kwartier zijn wij aangeschoven om de conclusie aan te horen. Op zich zijn ze positief en zien ze vooruitgang. Ze zien dat ik me steeds bewuster word van mijn klachten en daar ook steeds meer naar handel. Doordat het kwartje wederom lijkt te vallen, voel ik me wel weer flink somber en zie het niet altijd meer zitten. Maar dit hoort bij het rouwproces. Voor mij is het nu dus moeilijk om volmondig te zeggen dat het goed gaat, want het voelt zo K@#.
De komende periode staat in het teken van verder accepteren, dat het nu is zoals het is. Hiervoor geeft de psycholoog me mindfullnes oefeningen die ik thuis 3x per dag moet doen. Dit resulteert bijna altijd in lichamelijke onrust en in tranen. Het maakt dus wel wat los.
De fysio gaat verder met het voelen van mijn lichaam en wat die signalen betekenen. Bijkomend doel is dat ik ga proberen om naar de praktijk te gaan. Voorlopig komt ze 1x per week aan huis en ga ik 1x naar de praktijk. Er komen is niet het probleem, maar de weg terug is lastiger. Hier houden we rekening mee door voorlopig geen zware therapie te doen maar meer een soort theekransje. Ben benieuwd hoe dat gaat.
Verder gaat de PIT-ster mijn begeleiding afbouwen. De komende weken werken we nog aan een zinvolle dagbesteding en het onderhouden van sociale contacten. Mijn dagbesteding blijft een moeilijk punt en ik heb ondanks mijn vrijwilligerswerk het gevoel dat ik weinig zinvol bezig ben. Ook moet ik op zoek naar sociale contacten. Oude contacten herstellen en nieuwe opbouwen. Ik heb al de suggesties gekregen om te gaan bridgen of klaverjassen. Hiervoor loop ik nog niet echt warm, maar wie weet.

Verder vul ik mijn dagen met wat geknutsel (zie nieuwe werken op M&MArt pagina) en ga ik nog steeds trouw naar schildersles. Nu begint er weer van alles te kriebelen en voel ik de drang om op de fiets te stappen, maar het is kwart over 6 en nog hartstikke donker. Maar 's op zoek gaan naar lampjes voor op de bike.

Niet doen!

Moe(t)d!