2 Weken alleen

De Joule in actie

De afgelopen 2 weken was ik alleen thuis. Martin deed met de Joule (een J109) mee aan de Cowes Week, een internationale zeilwedstrijd in Engeland. Hij heeft hier een heel jaar voor getraind en erg naar toegeleefd. Het Joule-team is overall op de 5e plaats geëindigd (zie ook www.joule109.nl). Een heel goed resultaat, boven verwachting. In totaal deden bijna 30 boten mee in de klasse. Een groot deel hiervan waren locals, die de Joule mooi is voorgebleven. De Joule wacht nu tot de mist is opgetrokken om de oversteek te  maken.


Ik ben mijn tijd aardig doorgekomen. M'n moeder is hier een paar dagen geweest om 'op te passen' en klusjes te doen. Ik ben met haar met de Valys taxi (een taxiservice voor bovenregionaal vervoer voor mensen met een beperking) naar Zeeland gereisd. Dit was mijn eerste ervaring met Valys en meteen niet zo'n beste. Omdat ik mijn handbike mee heb genomen, gingen we met een busje. We moesten ook nog omrijden om iemand op te halen en eerst af te leveren. We hebben in totaal 3,5 uur genoten van de mooie groene omgeving. Op een gegeven moment zag ik groener dan het gras door al dat gehobbel. Gelukkig had ik koeltas van de chauffeuse niet nodig om mijn maag in te legen. Wel aardig dat ze hem beschikbaar heeft gesteld voor dat doel :) Maar goed we zijn er gekomen dus mogen niet klagen.
In Zeeland heb ik een paar dagen gefietst en van het zonnetje genoten. We kwamen midden in een wielerkoers terecht, maar dat tempo kon ik toch echt niet bijbenen. Na een paar dagen hebben pa en ma me weer naar Culemborg gebracht. Dat was gezellig en vooral ook nuttig. Mijn ouders kunnen niet echt stilzitten (heb ik dus niet van een vreemde) dus ze hebben aardig wat klusjes gedaan. Pa heeft de achterkant van ons huis geschilderd. Ze hebben me ook begeleid en 'afgevoerd' bij een afspraak met de psycholoog. Dit is nog te heftig om alleen met een taxi heen te gaan :(

Verder heb ik mijn grenzen op de handbike weer verlegd. Het blijft fijn om hierop rond te crossen en een gevoel van vrijheid en onafhankelijkheid te ervaren.  Ook heb ik met de fysio gefietst met gevoel (op gewone fiets). Doel was om naar de praktijk te fietsen. Dit heb ik beide keren niet gehaald en geeft me een gevoel van zwakte. Maar eigenlijk is het hartstikke goed omdat ik niet met mijn blik op oneindig op mijn doel af ga, maar juist luister naar wat mijn lichaam me vertelt. Mijn warrigheid is er nog steeds, heb af en toe een kop als een gympie (met dank aan E. voor deze uitspraak). Ik heb nu op advies van de psychiater een ander tijdschema om mijn pillen in te nemen. Maar dit helpt niet voldoende. Als ik een 'zware' dag heb en moe ben dan weet ik vaak niet meer wat ik gedaan heb. En soms zijn dat hele rare dingen. Voor een deel wordt dit veroorzaakt door die K-pillen maar het hoort ook bij de conversie. Achteraf kan ik er soms wel om lachen, maar het is ook best wel beangstigend.