'Broekje uit'

Ooh wat heb ik er een hekel aan, als andere mensen me moeten helpen met de dagelijkse dingen. Ik wil gewoon zelf omkleden, naar de wc kunnen gaan etc. Helaas lukt dat niet meer altijd en moet me dan echt overgeven en heb dan hulp nodig. Maar het wordt wel steeds erger....

Heb deze week kennis gemaakt met de arts in Den Dolder en mijn medicijnlijst doorgesproken. Zij wilde vooral zoeken naar een oplossing omdat de aanvallen steeds langer duren. Tot nu toe kreeg ik dan altijd een pammetje en soms 2 maar dat hielp niet. Nu heeft ze een nieuwe manier bedacht om mij tijdens een aanval rustig te krijgen, zodat ik ook weer voldoende water kan afvoeren. Tjsa, alleen de manier waarop dat gaat, is er wel één waarvoor je je echt moet overgeven (zal niet teveel in detail treden), wordt ook gebruikt bij mensen die een epilepsie aanval hebben. Als ik langer dan 3 uur in de kramp lig, krijg ik nu een flinke shot diazepam op een manier toegediend dat het heel snel werkt. Ik moet dan op mijn zij gaan liggen, ze trekken m'n broek naar beneden. En hup spuit erin en dan blijven liggen zodat het niet terug stroomt. Binnen 10 minuten merk ik al effect. Na een half uur kan ik dan naar de wc. Nee niet gewoon lopend, want door die zooi kan je bijna niet meer op je benen staan. Soms zijn 2 verpleegsters nodig om me te helpen. 'Broekje naar beneden' en laat dan maar stromen. Al met al kost dit zoveel energie dat ik soms bijna van m'n stokkie ga en weer in de kramp schiet. Maar uiteindelijk werkt deze manier wel en val dan in slaap. Alleen blijft die zooi vrij lang in je lijf zitten, dus overdag voel ik me soms zo stoned als een garnaal en kan m'n ogen bijna niet open houden.