Het stormt!

Ik weet niet of jullie het gemerkt hebben maar vannacht is er een depressie overgetrokken. Na slechts een paar uurtjes slapen werd ik vanmorgen vroeg wakker met een razende storm in m'n hoofd. Ik voel me dan super onrustig en er spoken allerlei gedachten door m'n hoofd. Ik voel overal spanning en sta op ontploffen. Rustig opstaan is er dan niet bij. Het liefst ga ik als een gek fysiek aan de slag. Maar mijn 'verstandige ik' weet dat dat niet zo slim is. Gisteren was een belastende dag en na een korte nacht kan ik beter wat rustiger aan doen. Vooral ook omdat het lopen de laatste tijd steeds moeilijker gaat. Maar wie zegt dat het lopen slechter gaat doordat ik te veel doe, denkt mijn 'onrustige ik'. Daar is toch geen bewijs voor. Je moet ver onder je grenzen blijven, denkt mijn 'verstandige ik'. Grenzen zijn er toch om te verleggen denkt mijn 'onrustige ik'. Ik kan toch moeilijk de hele dag op de bank liggen, daar wordt ik ook helemaal gek van. Dit soort dilemma's spelen zich constant af in mijn hoofd; om gek van te worden :-L [-X

Deze ochtend wint de 'onrustige ik' het van de 'verstandige'. De onrust is zo sterk dat ik gewoon moet gaan fitnessen.  'Zou je dat nou wel doen, ja waarom niet dat is toch vooral met m'n armen?' spookt het door m'n hoofd. Een poging van Mart om me op andere gedachten te brengen, heeft ook geen effect en maakt het alleen maar erger.
Dus om half 8 was ik al aan het fitnessen. Ook hier gaan de hersenspinsels gewoon door. Het roeiapparaat lonkt naar me. Even lekker roeien om alles eruit te gooien. Maar ik ben sterk en laat me dit keer niet verleiden. Of toch ..... kan toch best rustig roeien, dat deed ik in de Hoogstraat toch ook? Mijn 'onrustige ik' is inmiddels een kei geworden in het verzinnen van allerlei redenen waarom ik bepaalde dingen best kan doen.  Maar nee mijn 'verstandige ik'  blijft sterk en ik sla het roeiapparaat over. Maar het nemen van deze verstandige beslissing kost wel heel veel moeite.

De rest van de dag heeft mijn 'verstandige ik' gestreden tegen mijn 'onrustige ik'. Ik wacht met smart op de stilte na de storm. Maar ik weet dat die niet vanzelf zal komen ......

Knorretje, misschien moet ik maar met je mee naar het klooster? Misschien vind ik daar de stilte na de storm. Maar of jij dan ook tot rust komt, is natuurlijk nog maar de vraag :)